گفتار درمانی

گفتاردرمانی چیست؟

گفتاردرمانی یا آسیب شناسی گفتار و زبان یکی از رشته‌های توانبخشی است که ارزیابی و رفع اختلالات گفتار و مشکلات ارتباطی را برعهده دارد. این رشته به افراد کمک می‌کند تا مهارت‌های مورد نیاز برای برقراری ارتباط مانند درک گفتار، وضوح صدا، روانی و ساختار صحیح جملات را گسترش دهند. فرقی هم نمی‌کند که اختلال جدیدا به وجود آمده است یا از کودکی وجود داشت. این تعریف شاید در ابتدا ساده به نظر برسد اما زمانی که با اجزا و جزئیات درگیر در گفتار آشنا شوید به پیچیدگی و سختی این رشته آشنا خواهید شد. ماهیت گفتاردرمانی مستلزم ارتباط متقابل با بسیاری از رشته‌ها از جمله پزشکی، روانشناسی، زبان شناسی، علوم اعصاب و کاردرمانی، شنوایی‌سنجی، و فیزیوتراپی است.

گفتاردرمانگر کیست؟

گفتاردرمانگر یا پاتولوژیست زبان و گفتار (speech-language pathologists) کسی است که در رشته گفتاردرمانی حداقل به مدت 4 سال به تحصیل پرداخته است. برای آموزش گفتاردرمانگر دانش اولیه نوروآناتومیک، فیزیولوژی مکانیسم‌های گفتار، واج شناسی، زبان شناسی، روان شناسی زبان، روانشناسی و روانپزشکی ضروری است. علاوه بر آن، یادگیری تکنیک‌های تشخیص، ارزیابی و درمان اختلالات گفتار و زبان یکی از اهداف اصلی این رشته است. 

تجربه و سنوات کاری برای یک گفتاردرمانگر بسیار مهم و حائز اهمیت است. هم چنین گفتاردرمانگر باید انعطاف پذیر و صبور باشد. به غیر از موارد ذکر شده یک گفتاردرمانگر باید ویژگی‌های زیر را نیز داشته باشد:

•         قابلیت ایجاد ارتباط خوب و نزدیک با مراجعان در هر سنی؛
•         داشتن صبر و حوصله زیاد؛
•         خلاقیت در انتخاب روش‌های درمانی متناسب با وضعیت مراجعان؛
•         توانایی حل مساله؛
•         توانایی ایجاد انگیزه در مراجعان برای انجام تمرینات و ادامه دادن جلسات درمان؛
•         توانایی آموزش به والدین و اطرافیان فرد برای تمرین کردن با او؛
•         توانایی کار فردی و تیمی؛
•         توان استفاده از کامپیوتر و اینترنت؛
•         آشنایی با زبان انگلیسی ( به دلیل محدود بودن منابع فارسی)؛
•         آشنایی با زبان های محلی (برای مراجعان خاص).